ABDURRAHMAN ÜZÜLMEZ

    KOMPLO TEORİLERİ VE GİZEM On on beş yıl önceydi. Eşim ‘bugün Kızılay’a gidelim mi?’ diye sordu. Ben de “tamam gidelim” dedim. O anda biraz gezeriz, açılırız dedim kendi kendime, belki bir kafeye gideriz, belki de sinemaya. Neyse, birlikte Kızılay’a gittik. Tabii benim safiyane hayallerim bir tarafa eşimin de planları varmış meğer. Beni bazı yerlere götürdü. Niçin mi? Alışveriş için tabii ki. Ben mi ne yaptım? Satın aldıklarının ücretini ödedim. Sonra da bunları eve taşıdım. Başka ne yapacağım, değil mi ama? Her neyse. Yüksel Caddesi'nin Karanfil Sokak'la birleştiği kavşakta eşim bir dükkâna girdi. Bu dükkân kadın malzemeleri satan bir yerdi. Ben eşikten bir iki adım attım ki içeride sadece kadınların olduğunu fark ettim ve dışarı çıktım. Dışarıda dükkânın önünde de bazı malzemeler vardı. Can sıkıntısından bunlara bakarken biri dikkatimi çekti. Daha doğrusu ne olduğunu veya neye yaradığını anlayamadım. Birini elime alıp üzerinde ne yazıyor anlamaya çalıştım. Ama Türkç...